'Wydaje ci się, że jesteś wolny?'

Wolność słowa, to brzmi pięknie, powiedzieć wszystko co się chce byle w miarę..
Wolność myśli, jest chyba rzeczą której nikt nie podważy. Jednak gdy jest się uczniem liceum, gimnazjum (może mniej ale jednak) jest się ograniczonym.
Przykład?
Otóż:
Taki ja, miałem zrobić jako pracę domową, zinterpretowanie wiersza jakiegośtam, w każdym razie opisywał tarczę Achillesa. Gdy ja widziałem tam ludzi, w obozie koncentracyjnym, na placu apelowym, dookoła nich drut kolczasty, a pod nim przechadza się oficer z bronią. To pani od polskiego widziała tam żydów zapiepszających po pustyni huu wie po co, tj., żeby przed wojną uciec.
Okej, przebolałem to, tylko to przecież praca domowa. Jednak gdy na sprawdzianie z biblii (wiedzieliście, że napisanie bibilia, bóg małą literą to ortograficzny?) pojawia się zadanie, gdzie z przypowieści o siewcy, mamy opisać motywy jakie się tam pojawiają, czyli zinterpretować, to kurwicy można dostać, czyż nie? Z tego co pani podała nam na lekcji przypowieści mają charakter, trudne słowo, uniwersalny! Co oznacza, że za każdym razem czytając to, mogę znaleźć tam co innego. Na świecie żyje 6 miliardów ludzi. Jestem pewien, że można by spisać co najmniej 5 miliardów różnych interpretacji tejże przypowieści, czemu? Bo ludzie mają inną kulturę, bo każdy inaczej myśli.
O co mi chodzi? Dla mnie, dla kogoś, dla kogo wolność jest najważniejszą wartością, to był jak kubeł zimnej wody.
Dziś w czasie rozmowy ze starszą, uświadomiłem sobie, a raczej uświadomiono mnie, że jestem w liceum po to, żeby myśleć jak mój nauczyciel. Chcę zdać? To muszę pisać prace pod niego, tak żeby jego system wartości był podbudowany i sranie w banie. Co się dzieje, chcąc zdać zaczynam pisać w sposób w jaki wymaga ode mnie tjutor, tak więc po woli przyjmuję jego sposób myślenia jako mój. To jest chore, wychodzi na to, że szkoły polskie produkują codziennie tysiące ludzi myślących jak nauczyciele. W czasie rozmowy posunąłem się do tego, że my, uczniowie żyjemy życiem tegoż nauczyciela, jak i musimy żyć życiem kuratora, który to określa klucz do zadań maturalnych, w sposób który również musimy nauczyć się myśleć, chcąc zdać maturę, z tymże, że nauczyciela w sposób jakiś poznajemy, a kuratora? Trudno, nie mając z nim kontaktu.
brrr. dziwne to ostatnie zdanie.
Nie jestem pewien czy zrozumiecie pełnię tego co miałem na myśli, ale szczerze? Teraz to mnie to pierdoli :D

Dwa, o tym rozmawiałem już paroma osobami, nawet zastanawiałem się czy nie napisać wczoraj, ale dobrzz że tego nie zrobiłem, jest o czym pisać dziś :)
Czym w ogóle jest nadinterpretacja?
Skoro sztuka jest dla ludzi od ludzi, a wg. Tankiana sztuka przepływa przez ludzi, pochodzi od kosmosu, no nie ważne, skoro jest dla ludzi to ludzie mogą myśleć o niej co chcą i jak chcą. Ułatwia nam właśnie to, że myślimy w różny sposób, umysł ludzki jest jak linie papilarne, tak jak one, kształtowały się przez to co robiliśmy w łonie matki, jak się ruszaliśmy, tak samo umysł kształtuje się przez to jak myślimy, kiedy, o czym. Tak więc interpretacji jest tyle ile nas.
Chociażby ostatnia notka, sporo osób które wiem, że to czytały, spełniły moją prośbę, jak widać, mało poprzez kometarz, sporo napisało mi to na maila. Odczucia były różne, od tego KasiHy aż do tego że ktoś mi napisał 'noo stary, zapierdalasz po zamku, to pewnie jakiś RPG'
Notkę tę zacząłem pisać w czasie rozmowy z Rudą, która zaczęła ten temat, a mam nadzieję na dobrą plujnie w komentarzach, jak już jej napisałem, mamy słowo DUPA.
ktoś napisze - nooo, men, ciemne, zimne, śmierdzące miejsce, za nic nie chciałbym tam się znaleźć, bo? bo to hojowe.
ja zaś mógłbym powiedzieć - dupa? ciepłe kolory, więc ciepło, popsułem sobie nos w dzieciństwie, więc zapachu nie czuję, ale niee, nie generalnie podoba mi się tu, to przecież tak blisko serca.
Poza tym, dowiedziałem się, że ktoś kiedyś napisał książkę o tym jak powinno się interpretować teksty. Nie powiem jakie to idiotyczne, bo znów musiałbym mówić ile to ludzi żyje i jak oni myślą, co już powiedziałem dwa razy. Ale.. jest to głupie. Równie dobrze ja mógłbym powołać się na Jana Kowalskiego mieszkającego w Pcimiu dolnym który twierdzi, że 2+2 nie jest wcale równe czterem, a marchewce i groszkowi. Jak? Otóż, jako dwa, określam grupę warzyw, groch zarówno jak i marchew są warzywami. Tak więc, ja jako wysoce szanowany doktor psychologii warzyw specjalizujący się w problemach emocjonalnych ziemniaków, określiłem, iż 2+2 (słownie: dwa plus dwa) równe jest marchwi i grochowi. I tego mają uczyć w szkole. Jest to pierdolenie o szopenie, ale napisał to ja szanowany, param-pam więc tak ma być.

Ktoś napisał książkę...

koniec, notka z tego co pamiętam hojoowa, sporo kleństwa, ale zdenerwowany sem ja.
Jedyne czego pewien być mogę, to to, że myśli są naszą jedyną prywatnością, my określamy ile z nich ma ujrzeć światło dzienne, po dzisiejszych przemyśleniach, dodam, że są jednak jak ektoplazmatyczny sześcian, kryjący kufer ze skarbem. Waląc w niego kijem, wgniatamy sześcian, jednak błona naszego mózgu, sprężysta nie jest, nie w stu procentach, więc jakaś cześć uderzenia zostaje. W pewnym sensie mam racje, nie chciałem wypisywać całego toku myślenia, bo to bez sensu, miał to być szkic, teraz czekamy na taką Rudą (bo umie malować i nie jest daltonistą) aż wypełni szkic kolorami.

Wciąż jednak uważam, że
'Człowiek jest skazany na wolność'
po raz trzeci :)